Baroque sculpture اھو مجسمو آھي جيڪو 17 صدي جي شروعات ۽ 18 صدي جي وچ واري دور جي باروڪ انداز سان لاڳاپيل آھي. Baroque مجسمي ۾، انگن اکرن جي گروهن کي نئين اهميت ڏني وئي، ۽ انساني شڪلن جي هڪ متحرڪ حرڪت ۽ توانائي هئي - اهي هڪ خالي مرڪزي وورٽڪس جي چوڌاري ڦري ويا، يا ٻاهران چوڌاري خلا ۾ پهچي ويا. باروڪ مجسما اڪثر ڪري ڏسڻ جا ڪيترائي مثالي زاويا هوندا هئا، ۽ ريناسنس جي هڪ عام تسلسل کي عڪاسي ڪري ٿو راحت کان پري گول ۾ ٺهيل مجسمي ڏانهن، ۽ هڪ وڏي جاءِ جي وچ ۾ رکڻ لاءِ ٺهيل آهي- وسيع چشمن جهڙوڪ گيان لورينزو برنيني جي فونٽانا. dei Quattro Fiumi (روم، 1651)، يا جيڪي ورڊس آف گارڊن ۾ آهن، هڪ باروڪ خاصيت هئي. Baroque انداز مجسمي سازي لاءِ بلڪل موزون هو، برنني سان گڏ ڪمن ۾ عمر جي غالب شخصيت جهڙوڪ The Ecstasy of St Theresa (1647-1652).[1] گهڻو ڪري Baroque مجسمو اضافي-مجسمي عناصر شامل ڪيو، مثال طور، لڪيل روشني، يا پاڻي جو چشمو، يا فيوز ٿيل مجسمو ۽ فن تعمير کي ڏسڻ لاء هڪ بدلائيندڙ تجربو پيدا ڪرڻ لاء. فنڪار پاڻ کي ڪلاسيڪل روايتن وانگر ڏٺو، پر هيلنسٽڪ ۽ بعد ۾ رومن مجسمن کي ساراهيو، بجاءِ وڌيڪ ”ڪلاسيڪل“ دورن جي، جيئن اڄ ڏٺو وڃي ٿو.[2]

Baroque مجسمو ريناسنس ۽ Mannerist مجسمي جي پٺيان ويو ۽ Rococo ۽ Neoclassical مجسمو جي ذريعي ڪامياب ٿيو. روم قديم ترين مرڪز هو جتي طرز تعمير ڪيو ويو. اهو انداز باقي يورپ تائين پکڙجي ويو ۽ خاص ڪري فرانس 17 صدي جي آخر ۾ هڪ نئين رخ ڏنو. آخرڪار اهو يورپ کان ٻاهر يورپي طاقتن جي نوآبادياتي ملڪيتن تائين پکڙجي ويو، خاص ڪري لاطيني آمريڪا ۽ فلپائن ۾.

پروٽيسٽنٽ ريفارميشن اتر يورپ جي گھڻي ڀاڱي مذهبي مجسمي سازيءَ کي لڳ ڀڳ مڪمل طور بند ڪري ڇڏيو هو، ۽ جيتوڻيڪ سيڪيولر مجسمو، خاص طور تي نقش نگاري جي مجسمن ۽ مقبرن جي يادگارن لاءِ، جاري رهي، ڊچ گولڊن ايج ۾ سون جي ڪمائيءَ کان ٻاهر ڪو خاص مجسمو سازي جو حصو نه هو.[3] جزوي طور تي سڌي رد عمل ۾، مجسمو ڪيٿولڪزم ۾ اوترو ئي ممتاز هو جيترو وچين دور جي آخر ۾. ڪيٿولڪ ڏاکڻي هالينڊ 17هين صدي جي ٻئي اڌ کان شروع ٿيندڙ باروڪ مجسمي جي ترقيءَ کي ڏٺو جنهن ۾ ڪيترائي مقامي ورڪشاپ باروڪ مجسما جو هڪ وسيع سلسلو پيدا ڪري رهيا آهن جن ۾ چرچ جو فرنيچر، جنازي جون يادگارون ۽ ننڍڙا مجسما شامل آهن جن ۾ ڊبل ووڊ باڪس وغيره. . فليمش مجسما ڊچ ريپبلڪ، اٽلي، انگلينڊ، سويڊن ۽ فرانس سميت ٻاهرين ملڪن ۾ باروڪ محاوري کي پکيڙڻ ۾ نمايان ڪردار ادا ڪندا.[4]

18هين صديءَ ۾ گهڻو مجسمو باروڪ خطن تي جاري رهيو- ٽريوي فاؤنٽين صرف 1762ع ۾ مڪمل ٿيو هو. روڪوڪو انداز ننڍن ڪمن لاءِ بهتر هو.[5]

مواد
1 اصليت ۽ خاصيتون
2 برنيني ۽ رومن باروڪ مجسمو
2.1 مدرنو، موچي، ۽ ٻيا اطالوي باروڪ مجسما
3 فرانس
4 ڏاکڻي هالينڊ
5 ڊچ جمهوريت
6 انگلينڊ
7 جرمني ۽ هبسبرگ سلطنت
8 اسپين
9 لاطيني آمريڪا
10 نوٽس
11 ببليوگرافي